Villa Italia to marka sztućców wysokiej jakości wykonanych ze stali nierdzewnej typu 18/10 odpornej na korozję oraz nadających się do mycia w zmywarce. W swojej ofercie mamy bogaty wybór łyżek na sztuki, co umożliwia stworzenie własnego zestawu lub uzupełnienie braków. Na sztuki można zakupić łyżki stołowe do zestawów z dostępnych w asortymencie kolekcji, jak również łyżki do serwowania potraw, które ułatwią nakładanie potraw z półmisków i salaterek na talerze. Zapoznaj się z szeroką ofertą eleganckich łyżek ze stali nierdzewnej dostępnych na sztuki.
Historia łyżek - od czasów starożytnych do dziś
Począwszy od starożytności, do spożywania potraw płynnych i półpłynnych ludzie używali występujących w naturze form z zagłębieniem. Odnotowaną jako najstarsza z nich była muszla ślimaka, nosząca z greki i łaciny nazwę cochlea. Był to pierwowzór dla dzisiejszych chochli i łyżek czerpakowych. Z czasem do muszli ślimaka zaczęto przymocowywać patyk, co miało umożliwić spożywanie różnego rodzaju wywarów. Zanim jednak wynaleziono znane dzisiaj odpowiedniki łyżek, minęły wieki. Pierwsze jej prototypy pojawiły się w krajach anglo-saksońskich i określane były jako spon (co stanowiło określenie na odłamek kory lub łupki drewna z płytkim żłobieniem umożliwiającym spożywanie początkowo jedynie potraw półpłynnych, dosyć gęstych, na przykład w formie papki lub gulaszu, a także potraw sypkich. Dopiero po dłuższym czasie na terenie Anglii zmieniono nazwę odłamków kory i łupków drewna na znane dzisiaj spoon (z ang. łyżka).
Z czasem zaczęto wyciosywać łyżki z drewna na kształt przypominający gruszkę oraz wykonywać je ze zwierzęcych kości, co miało znacząco przedłużyć ich trwałość i pozwolić na wykorzystywanie w miejscach, w których nie było dostępu do suchego drewna. Dopiero przy użyciu takich narzędzi zaczęto spożywać gorące wywary i potrawy bez konieczności oczekiwania na ich ostygnięcie. Jednak dopiero w I w. n.e. w starożytnym Rzymie zaczęto wytwarzać pierwsze dwa prototypy łyżek - jeden składający się z drewnianego trzonka i głębokiego czerpaka wykonanego z metalu pozwalający na napełnianie płynnymi potrawami, jak zupy czy rzadkie sosy i potrawki oraz drugi, znany jako ligula, mający trzonek w kształcie pręta i płytki, lekko szpiczasty czerpak.
W okresie wczesnego średniowiecza korzystano z drewnianych łyżek ze zdobieniami, które początkowo wykorzystywane były jedynie przez członków rodziny królewskiej, później zaś przez dworzan. Wtedy często noszono je przy sobie do spożywania posiłków w cholewach lub futerałach mocowanych u pasa, co miało świadczyć o wysokim statusie społecznym właściciela. W tamtym okresie drewniane łyżki były bogato zdobione i posiadały oprawy wykonane niekiedy ze złota i kamieni szlachetnych oraz półszlachetnych, jak chociażby ametyst. Często umieszczano na ich trzonkach również grawerowane ręcznie herby rodowe bądź sentencje lub morały. Te informacje znane są z przekazów ikonograficznych oraz wykopalisk. Dopiero łyżki renesansowe z drugiej połowy XVI-XVII wieku były zbliżone do tych, które znamy dzisiaj. To w tym okresie pojawiły się okrągłe czerpaki z trzonkiem zwężającym się ku końcowi i zakończone sterczyną oraz łyżki stołowe jednolite wytwarzane w całości z kawałka metalu o długości ok. 20 cm.
